Çaste poetike me poeten;- Flora Mezini BOJA

Stema e Poetëve

————————-

Në një natë heshjeje fjalët u ngritën

si yje që digjen mbi letrat e bardha ,

Një stemë u lind mes vargjeve të dritës ,

Një vulë në shpirt që kurrë s’u nda .

Poetët u mblodhën nga koha e humbur ,

Nga dritat e largëta e netët pa fjalë ,

E puthën këtë stemë si zjarr të bekuar ,

Kjo stemë na takon të gjithëve e thanë .

Në ëndërr më doli kjo stemë ngjyrë arë ,

Dhe më përcolli një mesazh të artë

Për cdo person që vargëzon ,

me penën e tij te ngjyer me nektar ,

Ti mike e poetëve ,

cdo njërit prej tyre do ua dhurosh .

Sepse poeti është shtegtar i fjalës ,

Vargjet ai i end në heshtje ,

Ai thur vargje dhe është aty në gëzime ,

Por poeti end vargje dhe aty , ku kalon cdo cak dhimbje .

Ai dhimbjen e shëndrron në art ,

Ëndërrat i kthen në shpresë ,

Dhe heshtjen në zë ,

Poeti është si një lule ,

Që cel në cdo epokë ,

Një dritë që nuk shuhet kurrë mbi tokë .

Kjo stemë që unë poetëve do ua dhuroj ,

Me një pendë ari dua ta krahasoj ,

Ajo është e gdhendur në zemrat e poetëve ,

Aty si flakë do rrij për jetë të jetëve ..

Kjo stemë e poetëve ,

Nuk do shuhet , s’ka kohë që e tret

Por do rritet në vargje , në zërin që flet ,

Le të valvitet si flamur në erë ,

Kjo e artë stemë ,

Në shpirtin e lirë , në botën pa ndjenjë …

/QendraPress.com/