Çaste poetike me poetin;-Sakip CAMI

RRUGA E ARBRIT

———————-

E moçme sa vetë Arbri,

Mbi trupin tënd karvanë pambarim.

Kaluan shekuj, emri mbeti,

Se mbretërit të çuan në harrim.

Është rrugë e shkurtër për hasmin,

Na mbin në derë menjëherë.

Prandaj, të mbyllet u muar vendimi,

Mos hapet asnjëherë.

Rrugën e Arbrit, rrugën e Dibrës,

Nuk e bllokoi dot asnjë qeveri.

Nëpër ura të larta, edhe tunele,

Rruga për te zemrat, çau çdo kufi.

Hej ju, dibranë, të përtej Drinit,

Për një orë ejani në Tiranë!

Dibra u bashkua në dy anët e Drinit,

Tunelet dhe urat ja dolën an’e mbanë.

Te Ura e Vashës, flet historia,

Malin e Murrizit mposhti drita e Diellit.

Te Ura e Drinit, zemrën ka Shqipëria,

Djathtas në Shehër, lodra në kupë të qiellit.

Te Ura e fshatit drejt në tunel,

Nga ura e Vashës, prapë në tunel.

Nga tuneli në tunel ,

Vargu i makinave hyn edhe del.

Shkallë e Tujanit, kreshnikja shkallë,

Sa shumë karvane përcolle me sy.

Sa shumë armiqve u bëre ballë,

Por, jo rrugës së re, rrugës Arbërisë.

Moj Ura e Vashës,

Më e larta në Ballkan.

Dikur varri i pashës,

Sot, na bën krenar.

Moj. Ura e Fshatit,

S’je më për një fshat.

Sot, ti lidh dy shtete,

Ëndrrat tona zgjat.

Moj Ura e Drinit,

Drinit që shndërrin

Tiranë – Peshkopi,

Për një orë mbërrin.

Hej, more tunel,

Tuneli i Murrizit,

Të lodhëm, na lodhe,

Ta shtruam kurrizin.

Rruga e Planit Bardhë,

Gjarpëron n’luginë.

Ca e mbajnë në Tiranë,

Ca në Bulqizë, shtëpinë.

Akull, ujë i ftohtë,

Gurrat pa mbarim.

Shijojeni, o njerëz,

Pëllëmbë e blerim!

Ta gëzojmë Rrugën e Arbrit!

Ta gëzojmë Ditën e Verës!

Mbaroi dimri i ashpër,

Shndërrit lulja e pranverës.!

/QendraPress/