Çaste poetike me poeten;-Shpresa ZURNACI

NUK MUND TE PERMBAHEM

—————————————-

Nuk mund të përmbahem

Do t’i shpalos të gjitha jashtë

S’mund t’i mbaj se e ndjej veten të sëmurë

Ne mendje me sillen vërdallë

Prej kohesh e braktisur e strukur

Neper strehë si një horizont ne hije

Me pandeh pa shije pa turp e pa njerëzi

O njeri kush do t’i mbuloj te zezat te qarat e te pa larat

Ku ne damarët e tu rrjedh helm e gjak

Ku ne sytë e tu shoh shikim dragua

U trete u venit u ngryse thelle

Ne nje shpelle ku atje e gjete sketeren e varrit

Atje te mur shtrëngata

u dëgjove duke rënkuar e lënguar

Si ujkonje gjakpirëse qe thith gjakun

ne venat pjellëse

Sikur te gëlltiti toka e renduar

qe sdeshti edhe ajo te njolloset

Po ndihet e ofenduar

Kur ska çte bëje është e detyruar edhe ty te te mbaj

Po ndiet ne faj e ne siklet

Mos vallë pret nga ty qe ti kthehesh realitetit

ta njohësh veten me mire se kurdoherë

Ti bindesh pendimit pendimit te mos je me unikat

Shpresa Gashi Zurnaci 1990

/QendraPress/