Çaste poetike me poeten;-Tixhe Rexha GËRQARI

PUSEVE

———————–

Ndalja dikur mbi ndonjë pus,

ku uji i kthjellët pasqyrë më bëhej,

shihja vetullen time hark të zi,

syrin e ndritur plot jetë e lumturi,

dhe këshillat e prindërve —

varur në shpirt si hajmali.

Në çdo valë shihja timin portret,

e pija ujin që më mbushte me dashuri,

e më jepte bekim e jetë.

Dikur ne puset e pastra lot shuaja

etjen-si në shishet plastike sot!

Ndonjëherë gjeja ndonjë guralec,

hedhja mbi pus e bëja vibrim

qeshja si fëmijë,

bashkë me mua dhe matyra perbri!

Përshëndeteshim çdo kalimtar,

respektin e kishim numrim e par.

Tani eci e lodhur mbi beton

njerëzorja po shuhet mgadal

s’jeton ma ne mesin ton!.

Ah, dikur hapat i matnim me dritë,

Sot me orë elektronike —

dhe nuk arrijmë as vetveten.

Sa e rëndë është jeta sot,

Kur puset shtjerrin më kujtesë,

Dhe shpirti ftohet ngadal

pa respekt e shpresë.

/QendraPress/