Çaste poetike me poeten;-Blerina BEHARI

Përtej errësirës

————————

Skelete të djegura,

brenda lumit të lotëve,

hedhur andej-këtej

në ujëvarën e jetës.

Kufoma që zbresin,

duke prekur ferrin,

munguar në monotoninë

e viteve të skëterrës.

Errësira mbulon anembanë vendin.

Asgjë nuk pipëtin

në vargun e fjetur;

karvanët që ikin, ikin e vijnë,

e bashkë me ta edhe njerëz të tretur.

Vrapojnë turmat,

të etura nga marrëzia;

fillin e këputur

ta rikthejnë në jetë.

Drejt fundit të pafund

trishton lumturia;

grerëza që zukatin

në ditët me diell.

Sa shumë sundon hipokrizia,

e fjetur.

Respekti iku

te frymorët, pak nga pak.

Shkoi shekulli i çjerrë, i gjymtuar;

ëndrrat e panisura,

ndezur në çardak.

I mjeri fatkeq

dhembjen fort shtrëngoi,

brenda grushtit

që kurrë nuk u hap;

në zemra plasur kudo,

anembanë,

me sytë që u tretën

për jetën që vranë.

Oshëtima e maleve

fuqishëm gjëmoi…

-Popujt dele, që kurrë

nuk u bënë luanë.

Hëna e fikur

nuk e kalon kurrë

meridianin e Grenuiçit.

/QendraPress/