Çaste poetike me poeten;-Nasia XHEMALAJ

Mos ma shto rrudhën tek syri

——————————————–

Mbrëmë mesnate hëna në shtrat mu dergj,

është shoqja ime që i rrëfej dhe më dëgjon me besnikëri,

një shkallë ngjita në pluhurin e artë të viteve,

më bekojë me dritën e saj të praruar siç bekojnë hyjnitë.

Mbrëmë mesnate,kisha pamjen e një foshnje ,

me belbëzime , gëzimit tek sa ngjisja shkallën e re,

I thosha:-mos ma shto rrudhën tek syri,

mi fshi thinjat me fshesën magjike që mban gjithmonë në brez .

Ashtu si vitet fshin e mbeten hije në muzeun e kohës,

më mba pak me hatër mos të plakem shpejt,

nja dhjetë vite fshihi siç fshehim thesaret e çmuara,

nuk ti kërkoj të betohem me shpirt gjer në re.

E ngjita shkallën e një viti të ri,

ashtu siç ngjita çdo vit që lashë në heshtje,

pak më e lartë mu duk tani ,pak më e vështirë,

por i dua dhe do ti dua motet e mija, sido që të vijnë.

/QendraPress/