E diela me poeten:Valbona Hadri
Kënga e ngadhënjimit
—————————————————–
Nga larg e pa një rreze drite.
Nuk e di përse e vuri në shuplakë dore?
Për një moment i’u duk nur i një artisti
Një dritë gravruar prej ari të dielltë
Qëndisur nëpër këndet rreth të cilave artisti i këndonte një gruaje që ngjante në një hyjneshë.
Kjo frymëmarrje drite sikur e lehtësonte shpirtin e kësaj dite pranverore.
E dinte që ai do të vazhdonte
me këngën kushtuar vetëm asaj.
Emri i saj ishte stuhia e luleve të lumit, që godet këndshëm mbi dhimbjen e artistit.
Për t’a kuptuar rëndësinë e aromës veçane.
Nganjëherë kur s’bëzante zëri i tij .
Nostalgjia për vargun i bëhej rruaza në fytin e saj.
Thellësisht e ndiente se kënga e ngadhënjimit do të dëgjohet sërish.
Do ta dua bre, sepse vërtetë më deshi mua tha ajo.
20.04.2021
Valbona R.Hadri
———————————————————
