E diela e poezisë:Shpresa Gashi Zurnaci
ME ÇO NJE FJALE VENDLİNDJA İME
Po ta leshoj një ze moj nene
Po ta leshoj një ze Atdhe
O Prizren të leshoj ze
Ne çdo shtepi e në çdo votër
Po leshoj ze që nga Izmiri
që Egeja ja lag brigjet
Ty Prizren, qytet me İ miri
se nga malli, shpirti me digjet!
Nuk desha nga ti te largohem
e të shkoja në dhe te huaj
Te më falë të nenshtrohem
se larg teje fort po vuaj!
Ti e di jam bija jote
ndaj në zemër përherë te kam
kudo te shkoj rreth kësaj bote
sytë përlotur për ty kam!
Me ço një fjalë vendlindja ime
Prizreni İ bukur,qytet me histori
më zhytë thellë nëpër kujtime
më bëj nder, aty me mbaj
Dhe Izmiri s’është i keq
këtu kam folenë e re
por s’më hy ne sy fare asgje
para teje ku kam le!
Ndaj për ty sa të kem jetën
do kem mall, s’të heq nga mendja
vargje për ty do hedh mbi letrën
Veç për Ty do të këndoje
TE LASHE NE PRITJE
Ika me lotè nè sy
edhe pse tè vèshtrova nga larg
nuk patèm njè mundèsi tè dytè
tè takohemi edhe njè nate.
Dhe unè vazhdova rrugen se ndala edhe pse zemra mè tha ndale
Une mjaftè tè prita
s’desha aq shumè nga ty
veq njè dashuri tè pastèr
me nderè e besnikèri.
S’lakmova pasuri as njè jetè luksoze
njè dashuri tè qiltèr nè oqean e fundose
unè mjaftè tè prita
tash prit veq ti
se une ika larg
atje ku zemra do gjeje qetesi