Çaste poetike me poeten; Brixhilda Dede

KUR HELMET E BOTES PUSHTOJNE SHPIRTERA, ZEMREN TENDE FALME

Atëherë, kur errësira e verbisë boten te mbuloje.

Dua zemrën tende,

si trëndafil i egër brenda meje te çeli.

Te shoh me sytë e shpirtit,

te dashuroj, me ndjenjën tende.

Te ndiej oshtime lumenjsh,

qe koha e brengosur ndali.

Te kthej,

ne kambane qiejsh dashurie,

këngën e vajtueshme te zogjve te ferrit e himne t’lyer ne are.

***

Zemrën tende me afro,

kur koha boshe te le pa lot e gjak.

Atëherë,

kur bota me behet inkzistente.

Dua, një pike esence mes një oqeani.

Qiej te tere qe ti fal dua,

Ku ndrin një yll,.. i pamat.

Brixhilda Dede @ 2020