Çaste me vargjet e :Faton Piraj

Bisedë me Hijen… .

———————–

Këmbëkryq me një fije burrërore

mbi divan të lashtë nuhas babëlokun,

ulem për pushim.

Para meje shfaqet Hija Hyjnore,

 siluetat më rrëqethin flokun, për nesër s’paska vegim?!

. Kur janë shterur shpresë shkretat,

 pa shkëndijë në fund tuneli, aletë e ngushta,

 pa selvi e lisa.

 Mbi to duken qartë helmetat zjarre shekujsh bien si

Hexheli mëngjeseve përmbi plisa. .

Më tej lëvron dheun e nëmur për të mbjellë diç me shpresë,

 parmenda një kafkë të vogël nxori.

Afër buzës biberonin e djegur,

 duket sikur qenia i dënes,

 ngaqë drejtësi kurrë s’mori. .

Hija Hyjnore vëren dëshpërimin,

 me sytë zjarr në shpirt depërton, fare pa bërë zë.

Të historisë së largët ma ngjall kujtimin,

 ma nxjerr brendinë e më lexon mëdyshje nuk më lë. .

 Me një gjuhë të pafjalë, heshtur më flet.

Pa e njohur kurrë ligjërimin e saj, pyetjen saora e shtrova:

“Prej Preveze e në Çamëri isha i zoti vetë,

 gjer në të Adriatikut skaj

 Atdheun pse dot s’e jetësova?!” .

“Shqiptar dora Ime të krijoi së pari,

 Detin pasqyrë, siujdhesën ta dhuroi,

 gjak ariani ndër vena.

 Humbja jote është vetë i vëllai

 Sa herë që ngrihej lart tradhtoi

 E shqeu Atdheun si hiena. .

 I mjeri e hedh fajin mbi gjakun e huaj,

 mblidh fuqinë nga ideali kombëtar,

mos u zmbraps e mos u dorëzo!

Për të mos u shkelur sërish nga të huaj,

 nga po të njëjtit popuj barbarë, bashkoje kombin,

 një Atdhe krijo!” .