E diela poetike me poeten ;Havë Shabanaj

Anton Çeta

——————————-

Edhe lulet kur çelin në pragje e në livadh

Ndjej aromën e pajtimit e dorën e shtrirë.

Edhe zogjtë̈ vijnë̈ në pranverë nga larg

tani ndihen më të sigurtë e më lirë

E shqiponjat krenare flutururojnë gjer në zenit

N’këtë vend t’bekuar ju kujtojnë o Anton Çeta

Me mençurinë tuaj keni bërë historinë

E mbete flakadan i pashuar në breza.

Para syve të tu kujtoj lotët e kristaltë

Që gjakun ja falnin pragut odës e tokës.

E shijoj përqafimin me shtrëngim duarsh si vëlla,

Të dhuronin ty Anton, o mendar, o burri i Kosovës

Ende i kujtoj si sot atë emocion e dhimbje.

Kur dilnin nga mbyllja, nga ai burg shtëpiak.

Jam sërish në atë tubim me dritë madhështie.

Në Verrat e Llukës, mes burrave me plisa të bardhë.

I ndjen shpirtërat e thyera fshehur në zemra

Që për atdheun e të parëve falnin gjakun.

Që historia të mos përsëritet në breza.

Bashkë me Anton Çetën, burri që përqafoj bajrakun.

Ende kullat e pajtimit sot qëndrojnë të forta

Të stolisura me flamur ku flatron me shqiponja

Na kujton Lidhjen e Prizrenit në kohëra

Tek shohim emrin tënd skalitur me çelik e shkronja.

Havë Shabanaj