Çaste poetike me penëne artë të shkrimtarit :Gëzim Ajgeraj

Akronim i dhembjes

————————————-

Më kot dal fushave të polenit

E mbledh lulet e bukura të fjalës

Ta zbukurojmë mendimin për brezat

Kot i marrim mish ashtit të muzës

Ta ushqejmë etjen e fjalës

Për gurrat e vargut të së ardhmes

Kot i ndezim kandil vetes e digjemi mbi fjalën Shtrydhim edhe lëngun e fundit të shpirtit

Për melhemin e bardhë të vargut

2.

Nëse u them se ecja jonë është fushë me lule

Apo fole ku ëndrrat tona gjejnë preh

Vetëm për të ndriçuar rrugëtimin tuaj

Edhe nëse them se udha jonë po lulëzon

Se bukurive tona na e kanë lakmi të tjerët

A nuk e kam mashtruar dhe fjalën time

3.

Me të ardhmen tonë shekujve po tallen të tjerët

A nuk na i grabitin ëndrrat e fatit tonë

A nuk na i shterin krojet e kullave

A nuk na e zhbëjnë farën e etnisë sonë

A nuk na i hanë një nga një kokat

A nuk na i grabisin një nga një edhe tokat…

4.

Ja pse mashtrimit tuaj nuk ia vizatoi parajsën

As vegullisë së mendimit t’i zgërdhihem si sharlatan S’dua t’i them të zezës kurrë e bardhë e të bardhës e zezë As t’i himnizojë kohës që s’ndjell dritë

S’dua t’u duartrokas bajraqeve të fiseve atje tek sheshi

As ata që më shkelin mbi kokën e atdheut…

5.

Ndaj fjalës shpesh m’i mungon buzëqeshja

Shpirtit moti ia kam lidhur dhimbjet që plagët

mos të kullojnë

E në arenën e dritës vënë e kam mendimin e bardhë Për të nesërmen e dritës së vonuar

Zvicër, 2021

——————-

Ecje veguese

———————-

Dita e së nesërmes enigmë e re

Ardhjet plot prita asgjësë s’ i dihet

Në apoteozë kohe ardhjet nuk vijnë

Në mos çasti i fundit është ky që jemi

Apo tjetërsia diku ka vënë prita

Asgjë nuk i dihet s’ është në dorën tonë

Vegullisë së sotme mbytet zallahia