Çaste poetike me poeten;Valbona Hadri
Ende frymon
—————————-
Krua i mbetur matanë,
Që moti shterruar, i shtrirë në anëdetin lindor të detit Jon.
Për ty tokë arbërore
Freskia e njê loti
para përfundimit të stinëve
I dha shkëmbit hijerëndë shkëlqimin diellartë nê varret e të parêve tu.
Shpalosja e imazheve me pamjen e historisë shenjtëroj përjetësinë autoktone,
por ata tê morën duke ta mohuar mundêsinê e ngrohjes së shpirtit të vuajtur të paktën për njê pikë ujê burimi té kristaltë nê ripertëritjen e pasardhësve tu.
Po këta gurë tê thepisur me lutje drejt qiellit çfarë memorizuan ?!.
Të fortë janë ata që dhembjen mes lotëve e mbulojnê me buzëqeshje.
Dhe ofshamën e vuatjeve e kthejnë në përgjigje për t’ua thënë të tjerêve se ne prap do të vazhdojmë tê kërkojmë rikthimin e asaj që na takon.
14.07.2022
Valbona R.Hadri