Fryma e marsit poetik me poeten: Ira KOCI

Amalgamë( Ira Koçi)

———————————-

Diku, në një cep, jo shumë të largët,

më grish, një brengë, e madhe, sa një mal..

Si sot, shpeshherë, bëhet e afërt,

kjo largësi, që nuk ka fjalë…

Tërmetet ranë, s’ ishin të pakët,

numra të frikshëm, me disa ballë.

Më kot unë prisja, një zë të vakët

në telefon: Më mban mend? Filani jam.

Në fatkeqësi, është e përbashkët,

dhe dashuria, si amalgamë….

/www.QendraPress.com/