Fryma poetike e së dielës me poetin:Llesh GJOKA

NE TË URTËT E GJALLË

———————————–

Ne të urtët e gjallë, jemi njerëz proverbash

Prej nesh nuk ndizet paniku në një kapërcyell dilemash

Zëngushtjet në lak i bëjmë të dështojnë

Lotët i dvarisim si avuj mëngjesi

Duke u lutur parandjellim shira të begatë

Nën psherëtima resh përcjellim çdo lëngatë.

Si ujët e pakët nën zhur përçojmë

gjakun tonë të pastër nëpër kapilarë kërthizash

Aty ku qepenat e kohës bien për ne

Aty ku fillon një brezni me hënë të re

Muzgut e mbajmë larg erën e pabesive

Nga zgafellat shpërthejmë lumenj krenarie.

Ne të urtët e gjallë, jetojmë me amanete

Nuk biem në çarkun e fjalës që erëmon tradhti

Atë pak lavdi se mbajmë kurrë për vete

Në bronx e derdhim, në rrënjë mbijetese

Kur atdheu është kushtrimi ynë për liri.

Bëjmë një jetë heronjsh të pazëshëm

Të përulur gjer në madhështi

Nën një heraldikë të lashtë, pellazgjike

Me një emblemë historike, Kastriotësh mbi krye.

Ne të urtët e gjallë, që jetuam me legjendat

Një ditë do shndërrohemi në ca gurë të bardhë

Do të kujtohemi ndoshta si njerëz fisnorë

Që e vjetëruan shpejt moshën, kohën tonë.

Duke e lënë rininë që jetuam diku larg

Të harruar në hije, si suvenir

Që askush s’guxon ta prekë si provë

Pamundësisht ta shndërrojë në promemorie

Që duhet të kyçet përjetësisht në arkiv.

ll@gjoka /www.QendraPress.com