E mërkura poetike me poeten:-Emrije KROSI 

Metamorfoza e dashurisë…

——————————————

Më prek kaq ethshëm mbi të mollzat e mia të përgjakura,

dhe aromën e flokëve të mi,

me pikla të vjeshtës ku diellin e fundit,

e ka derdhur anëve të udhëve plot këpucë të pluhurat,

më përqafon si një violinë,

plot afsh kur thith cigaren e fundit…

më puth tinëzisht në një ashensor , me aromën e shampos së markës së fundit…

Nuk e kam ditur se fytyra e hijeve,

çel bimëza hollake të puthjeve,

kur dashuria derdhet lirshëm, shumëformëshe, pakufi, ethshëm,

në trajtat më të ndezura të hënës, kur hijësisht përqafohemi,

në platenë e kaltër,

se dashuria,

është një dhomë,

është një perimetër e paformë,

është një katror në shtëpinë e vjetër me ulluqe të lagështa fjalësh.

Dashuria është urtake.

Dashuria është forma e gotës së zbrazur.

Dashuria është hapsira boshe e kuqëluar.

Dashuria është rrëfim i përrallshëm.

Dashuria është ajo pika e fundit që derdhet.

Ajo është ajri që treti të fundit frymë pa fjalë,

në gropën e fundme të vdekjes epike…

…dhe momente dëshpërimi,

dhe dilema,

dhe ylberi,

dhe horizonti,

dhe ligji i shpirtit,

dhe drita e jetës guxon në gjoksin tënd…

dhe shpresa që ecën kuturu,

dhe befas një pëshpërimë…

/www.qendrapress.com/