Çaste poetike me poeten;Antigoni  PRIFTI

Ti qe me prish gjumin !

—————————————–

Kur mbrëmja bie ,

Hënë dhe yje nuk ka ,

me pushton mërzitja ,

trishtimi dhe zhgënjimi me mbyt !

Ti mall nuk u largove nga Pranvera qe vjen me lule shume ,as nga djersa e Verës ,me shaminë e kujtimeve te fshija unë ,si nuk u largove nga Dimri

i egër , me shi e furtune ? !

… dhe me vjen si gjethe loti , beje te marr , por ,s’me le era ,

seç me fshihesh , me largohesh ,ndergjethe te tjera !

Si pëllumb i bardhe me erdhe , bashke me shiun me troket ne dritare ,me sqepin tënd qe dridhet ,

dridhet si tel kitare !

Pa u menduar aspak ,dritaren hap ,

hyre brenda me shpejtësi, ne duar me qendron , te ledhatoj embel dhe pastaj , fap , mu shfaqe

Ti !

Kokën vendose ne kraharor, pa me pyetur fare ,

me ankese me the : – jam shume i lodh

– e pa fjale te mbaje përqafuar ne kraharorin tim ,

ashtu , si mban Nena fëmijën , e vetmia nate qe fjeta gjumë ,

kur u zgjova ne mëngjes , gjitha isha e mbuluar ne djerse !

,Mall , o mall ,qe nuk u çmalle kurrë ,Ti je malli , qe me prish gjumë !

/www.QendraPress.com/