Çaste poetike me poeten;Shire DHIMA

Lëri zërin të marrë frymë!

———————————-

Tutore mbi shpirtin tënd të dlirë

Fjalët e tua me dega këputur

Në zemrën tënde,dhimbja u ngjirë

Ethet e dhimbjes ,si thika futur.

Ngrije zërin e rrenuar , e dashur

Nëpërkëmbja jote të mbaroje tani

Nxire zërin tënd me murosje pllakosur

Shqelmoje atë vrer që të helmon në gji.

Merr guxim ,hidhe atë hendek

Largohu nga moçalishtja e molepsur

Bëhu dallgë e dashur,matan ke një breg

Hiqja fishin gjëmimave,që të shurdhojnë pareshtur.

Thyeje akullin që të ka mberthyer

Lëshoji rrezet e tua si ujvarë

Përçmoje përbindeshin e urryer

Hiqja qylyken nga duart,varrhimsit për varre.

Pa shiko, fluturojnë sa zogj

Në shpirtin tënd kane bërë fole

Mo’s lejo jetën ,dikush ta shkërrmoq

Jeta të shohin larg , kaltërsi pa re.

Hapi derën zërit tënd të ngujuar

Ti je foleja e të gjithë dashurive

Mblidhe me rreze ,shpirtin e përvëluar

Mbyllu gojën ,acarit dhe stuhive.

Ti je vet drita e mirësisë

Buzëqeshja e ditës ,skalitur në fytyrë

Je frymëmarrja e pafundësisë

Je magjia ,ku botës I jep ngjyrë

/www.QendraPress.com/