E diela poetike me poetin:Sabit Rrustemi

I GJITHANSHMI

____________________________-

( Nipit tim, Zija Aliut, që ndërroi jetë para pak ditësh )

nuk kam menduar se t’lë pa frymë vdekja Ty

larg qoftë

as edhe një çast

thosha me vete

s’ka qysh ta ngjet

se ti lehtësisht

me një lëvizje trupi dore a syri

mund ta lije duke qeshur

a folur vetëmëvete

si të lojturit mendsh

të përhanurit

a si dikush që zgjohet prej gjumit jermueshëm

e ecë e ecë derisa nuk e prekë një dikush tjetër

prej kur të njihja

mbi gjysmë shekulli e fiu

ti ishe ai i paprekshmi

ai i përkëdheluri prej të gjithëve

si i pari

më i madhi n’atë trup të vogël

që me një frymë mund të të rrëzonte

po,

ec e preke

madje as me gishtin e vogël

përdersa ti i kapje për veshi e për hunde

edhe burrat me shervete rreth veshëve

e mustaqe të dredhura afër veshëve

ju hipje dhe në qafë

e mund t’i bëje qull dhe me një kalem ujë

se

dajtë e fortë i kishe

një orë e sa udhë bëje këmbë prej kodrës në kodër

e prej malit në mal

e asnjë vremç nuk guxonte të të trembte

madje as mëllenjat që na i shtinin të dridhmet

me ato fluturime e britma

lëre më njerëzit

po ty nuk të rrëzonte as gomari

kali nuk ta mëshonte shqelm kur e kapje për bishti

e nuk të vriste as karaxha

ai mëzati errëzak i Xhelëve

që krejt ia kishim frikën

sa herë vinte pranvera e ai hante jeshil

me namin e të parit ti shkove larg

shehrin e Gillanit e bëre Lamë mielli

me shkuarje ardhje

e shkele dhe Shkupin

e për Preshevë e Kumanovë mos t’flasim

si bindebiri vetë

më vonë kërceve shkove larg

perëndim e lindje i kape në valle

e i bëre lole

amidis Gjeneve e Parisi

sa nuk t’mjaftoi as Stambolli

daja

ai më i madhi

sa herë t’thoshte

ti, njime

një pllamë njeri e tri seri

kur t’shihte duke e luajtur Deli Agushin

thoshte

jo more tybe s’je ti

e mos ta përmendi tash Fujzën

a Vallen e Kaçakëve

dhe njëherë s’tregove se hapat e parë i luajte

mbi shpinë dashi e cjapi

derisa u shtrive n’kokërr shpine në një lëkurë bualli

besa

i a more dorën mbledhimit

dasmës e pajtimit

sa dhe t’parët e besimit

pa ty nuk e nisnin lutjen e faljen

e çka po do më shumë

jetës ia pive lezetin

ku deshe preke

puthe

e valle loze

derisa edhe djallin e përzure prej gote

kujt dorën s’ia shtrive

po as thatë kurrë kujt s’ia ktheve

tapinë e të gjithanshmit

ta dha vetë Anton Çetta

e ç’deshe më shumë nipçe

me ty keq u mashtrua vdekja

hajt Tungjatjeta

( 11 Shtator 2021 )