E diela me poetin;Sabit Rrustemi

PAMJET E NJË DITE QË PËRSËRITEN

( MËNGJESI )

Mëngjesi zbardh ditën nën re

Fyti pravullohet me çaj bimësh të egra

që mbijnë

rriten e erëmojnë

pa e pyetur askend

Ëndrrat ziejnë ende brenda

tej dritareve nuk tresin

as gypave të fshehur nën dhe

që bartin jashtëqitjet e natës

Nëpër bishta sysh skutlohen

idhnaket e lazdruara

sa për t’i ushqyer rrejshëm shpresat

Nuk i bartë as rrjeti

mësa pritjen e varur në gozhdë

aty pasderje

e nëpër rremba të tharë pemësh e drunjësh

Kush s’e trandë pos hapave të mi

këtë besnike të përditshme

…as edhe Ti – jona Ditë

me krah të shkriftë prej fluture

fshehur nën lëvoren time

Dal tej derës së Shpisë që shprishet nga gjumi

për t’pritur

deri sa të hapet petalesh ajo Zemër Luleje

… e t’më vish si bletë fushe

këtu në rrënjë mali

ta thithësh buzëve të mia

nektarin e kësaj dashnie

( MESDITA )

Nën kupolën e Plisit të Kaltërt enden retë

përmes një valsi të përzierë

Hapat e mi lënë gjurmë

mbi barin e thinjur nga bryma

Në kohë virusësh kohojmë

e paskash pa fund

jashtë oborrit s’më nxjerrin as lehjet e qenit

Mes Malit e Shtëpisë

ai bën roje i zgjidhur

brenda rrethojës së muruar

Një pëllumb i bardhë

krejt i bardhë

dhe një tjetër gri

krejt gri

mbledhin troshat e imituara të bukës

te Qoshi

Pastaj fluturojnë

fluturojnë … drejt flokut tënd

Ajo çerdhe e ëndrrave të mia

ku ende s’jam prehur

t’varet mbi sy

si vetulla ime

E

etja dhe Ti

si saçi me një mal prush

m’i dogjët buzët

( MBRËMJA )

Bjeshkët e Nemta ma fshehin pas shpine atë rriskë dielli

që kuqëlon ato copëza qielli pa re

Zgjas kokën tej dritares së porsahapur

njëjtë si Nana ime them

nesër

një ditë me diell na pret

Skajeve të dhomës

mbrëmja gërhatë si një grua

lodhur prej ditës

Duke vrojtuar yjet

pas asaj Ëndrreje të Fshehur

më mashtron gjumi

Ajo

tek atëherë

nëpër shtegun e thneglave

zbret kah Kroni

Nën kurorën e mështeknës së tharë

prej lotëve të pritjes

zhveshë dhe rrobat e natës

nallet

pa zë i lë edhe fjalët

e shndërrohet në rreze hane

Nën hijen e fluturimit të saj

përgjumet mali

deri në agun e ri

Dita që nuk e zë unë

shkreh flokët ëndrrave që s’kanë të sosur

e gishtat e mi

një intermexo të përmallshme lozin

trupit të virgjër

derisa ai Top i zjarrtë

anës së kundërt të Bjeshkve

shfaqet përsëri

(12 Mars 2011 – 12 Mars 2021 )