E diela poetike me: Ganimete Jakupi Demiri, Zvicër
QYTETI NË HESHTJE
———————
Eci rrugëve plot qetësi,
Brenda në shpirt të vretë kjo monotoni,
Pyes veten vallë: Athua ka këtu njeri?
Përgjigje nuk gjej asesi!…
Ku shkuan rinia?!
Ku mbeti gjithë ai gjallërim!?
Qyteti duket tani si i shkretë,
Nuk takoj shokë as shoqe s’di ku janë tretë!
Ku mbetën ata fëmijët e lagjes,
Që dëgjoheshin duke luajtur,
Tërë lagjen trazonin zërat e bukur gazmorë,
Tani asgjë nuk dëgjohet – asnjëri nuk fol!
Ku mbetën cicërimat e zogjve?
Që cicëronin në dritaren time,
Athua edhe ata kanë ikur me njerëzit!?
Se s’ka kush t’i jap ushqimin!…
Sa e sa pyetja vetes i bëra,
Për qytetin tim të fëmijërisë,
Ku aty rrita shtatin në atë vend të bukur,
dhe ëndërroja ëndrrat e vajzërisë…
Qyteti im sa shumë më paska marrë malli,
M’i ngjalle gjithë ato kujtimet e bukura,
Qenkam verbuar nga mërzia për së gjalli,
Këtë ndjenjë të papërshkruar e përjeton veç mërgimtari!…
.