E diela poetike me poetin;Refki RESHITAJ

GJYSHI, GJYSHI…

—————————————-

Kur isha i ri dhe kisha fëmijë

E dija se për ta, ndjej më t’ madhën dashuri !

Nuk besoja se do ndodh edhe ke unë,

Që do lind dikush, e t’a dua kaq shumë ?!

Mezi prisja mbrëmjen, të kthehesha në shtëpi

Të lozja, të kënaqesha

me katër fëmijët e mi !

Këtë ndjenë dhe përjetim gjithkush e ka,

Qoftë dhe vetëm njëherë të jetë bër baba !

Por,vitet kaluan dhe fëmijët u rritën,

Me ta dhe ne si prindër, shumë gëzime i pritëm.

Përjetuam gëzimmadhin, kur ata u martuan

Edhe më të madhin, kur nipër e mbesa na dhuruan !

Duka, Dielli dhe Hëna, tre engjuj për momentin

Që ma rrëmbejnë dashurinë

dhe pas tyre më tretin !

Kur vijnë ke ne, shtëpia mbushet gëzime

Sa më dhurojnë kënaqësi dhe shumë përqafime !

Por,kur të vij koha n’ shtëpitë e tyre për t’ shkuar

Uhh… sa ndjehem keq, e rëndë për t’a përballuar !

Kështu më ndodhi dhe sot, që u mërzita shumë

Si qante Dielli, që të mos ndahej nga unë !

,,Jo, jo nuk vij,ke gjyshi do të rrij !”

Deneste dhe qante, duke i thënë mamasë së tij !

Dikur pa e pyetur, e futën në makinë

Më shikonte sypërlotur,

,,Mos më lësho, gjyshi im !”

Me vajin e tij, ata morrën udhëtim,

Për gjyshin Dielli kishte qajt deri n’ Prishtinë !

Në këto çaste mu kujtua një fjalë e Mixhës Rakip:

,,Nipi dhe mbesa duhen më shumë se fëmiu yt !”

Këtë ndjenjë, besoj shumë prej nesh e kemi provuar

Ndjesi që shpesh gjyshërit e kanë përjetuar !

E ndjej dhe unë, pa përjashtim

Sa herë që mbaj në prehër dhe përqafoj nipin tim !

………

Therandë, 2 korrik 2021/qendrapress.com/