Fryma poetike e së dielës me poeten;-Teuta BIÇAKU

Pranverë

——————

U vesha sfiluesve në pasarela

mantele blu si qielli,

me lulet e bajames,

kumbullës,pjeshkës, mimozës naziqe…

Nuk e solla dot pranverën,

se pranvera është mozaik i pafund ngjyrash,

me lule , sythe dhe të njoma bisqe.

U spërkata flokët kalimtarëve me shkëlqim ari të verdhë,

por nuk u bëra dot diell pranvere.

Se agu pranveror mbi pikla vese

më verboi me pafundësi rrezesh.

U mbusha njerëzve brazdat e moshës në trup

me diamante plot shkëlqim.

Por nuk zëvendësova dot diamantet e lumenjve,

që zbresin maleve me gurgullimë.

Hodha kudo pika parfumesh erëkëndshme,

nga më të shtrenjtat në botë.

Por aromën e tokës mbështjellë me pranverë,

s’e mposhta që s’e mposhta dot.

Mblodha gjithë filarmonitë e botës,

prodhuan tinguj melodiozë plot harmoni.

Por tingujt që sjell rizgjimi i natyrës në pranverë,

nuk i tingëlluan dot në veshët e mi.

Mblodha vorbulla ere botës anembanë,

t’i grahnin zogjtë shtegtarë, t’i sillnin fluturim…

Po vetëm pranvera i grishi, i solli,

se pranvera është pushtet, dehje, rizgjim.

(T. Biçaku mars 2021)

/www.qendrapress.com/