Çaste poetike me poeten;Bukurie BUÇPAPAJ

KJO NATË

——————————-

Kësaj nate magjike marsiane

deti po e puthte hënën,

Frymëmarrjen, epshtare,

i’a përtypte, me aq endje.

Ngjaka kjo natë sonte një serenatë.

Muzgu përtyp perëndimin,

Ashtu ngadalë, ngadalë,

shushurit me përtesë

fjalëkalimin,

Kësaj brambullije i fëshfërin pa fjalë.

A thua bota po fle nga mëkatet,

Dashurohen njerëzia vallë në këtë çast

Vetëm poetit nuk i lidhen fjalët,

Inspiruar në çdo detaj, në çdo çast.

Po yjet vallë ku janë nuk duken gjëkundi,

mbase darkojnë me ëndrrat e fjetura,

Vjershëtorit dritëndezur ikur gjumi.

Qetësisht, krijon, poezi, poema.

Me figuracione,metafora gjithsesi,

Veç askush nuk e kupton atë ,

madje, madje as ai veten e tij.

/www.QendraPress.com/