Fryma poetike e së dielës me poeten;- Emine Konushevci DURMISHI

KUJTIMET QË RRJEDHIN

——————————

Shiu i vjeshtës, pikë-pikë si melodi,

e një kënge të vjetër që zemra e di.

Gjethet puthiten me afsh në dashuri

çdo pikë më sjell kujtimin për ty.

Afër lumit, ku rrjedha flet ngadalë,

e gurët shushurijnë si zëra të harruar,

aty ndalesha me zemrën plot mall —

dashuria e fshehur në sytë e verbuar.

Vesa e mëngjesit mbi gjethe rënkon,

si një pëshpëritje nga nata që shkon.

Çdo fjalë e fshehur dhe e pathënë —

kujtime vjeshte që rrjedhin me lot.

Gjethet bien, s’kanë kthim prapa,

si fjalët që kurrë s’i thamë me zë.

Por shiu i vjeshtës përsëri më sjell

çastin e heshtur, të humbur diku

Dhe unë, si gjethe e tretur në stinë,

ndjek rrjedhën e një shprese të vjetër.

E lumi më flet — pa zë, dhe pa emër,

me kujtimin që s’më le të jem tjetër.

/QendraPress/