Çaste me krijuesit prizrenas;Vlora Rexhaj Morina
KAM MË T’DASHTË
Kam me t’dashtë Ty
Trëndafili im i bardhë
Çel në stinën ma t’brishtë
T’shpirtit tem
Kam me t’dashtë
se përtej andrre
Kam andërru sytë e tu
E me shikimin tanë
Kam shndërrit netët e errëta
Të zemrës tem
Në dimrat e acartë t’vetmisë
Ngjyra ylberesh
Kam vu nurin tand
ndriçum prej afshit tonë
Kam me t’dashtë Ty
Arshi i shpirtit tem
N’erna t’moteve
Kam vu përmallimin tonë t’dashnisë
E tamblinë za n’hoje të shpirtit
t’kam lanë
Kam me t’dashtë ,çmendurisht
kam me t’dashtë
Se ti je dielli jem
e unë rrezja jote e përflakët.
Trishtim
Ç’na duhet vallë ky shpirt?!
Terri dritën ka gllabëruar
Koha na vrau buzëqeshjen
Agimet na perënduan
Ç’i duhet ëndërrës kujtimi?!
Lejlekët mes flatrash u larguan
Mbeti mes resh përmallimi
Relikti i qiejve t’errësuar
Ç’na ngroh ky diell në gji ?!
Rrugët s’kanë shteg janë harruar
E varkës i mbeti veç hija në valëzën e vetëmuar
Ç’na duhet vallë kjo frymë?!
Frymë e lënduar s’rinon
N’mes nesh mbeti trishtimi
Dhe halli që rënkon!
N’QYTETIN E SHPRESAVE
Në qytetin t’lamë
me buzëqeshje të ambla
Stinëve t’blerta udhëton
Ende hija ime
Në qytetin e kalldrëmeve
Ku këmbëzbathur eca
Shtigjeve të diellit
E kërkova vesën e agut
T’mëngjesit
Mbeti ende mendja ime
Në qytetin e rrezeve t’kaltra
E shpresave t’flakta
Frymonë ende jeta ime!
