Çaste poetike me poetin;Namik SELMANI

Pasqyrë, o mikja ime!

———————————

Nuk mbaj mend kur të takova dikur, o mikja ime.

O, sa u çudita kur gërshetat e mia tek ti shikoja!

Të mbaja në çantë, mes fletoreve dhe librave

Kur hidhja sytë tek ti, me veten, si fëmijë gëzoja!

U bëre pjesa e jetës, e gëzimeve dhe e halleve.

Para teje

rritesha, zbukurohesha e fytyra merrte skuqje.

Ndërrova krehrat,buzëkuqet bluzët e numrin e sandaleve.

Ah, të më shikoje kur provova të parën puthje!

Bëra miq enët e kuzhinës, qëndismat dhe fletët e librave

Ndërrova të tjera adresa në agim e në muzg.

Vetëm ti,

mbete përherë besnikja e ditëve.

Edhe kur pashë tek ti të më dilte një thinjë e një rrudhë.

Ah, që s’ke gojë të flasësh përditë me mua!

Me qindra libra, filma do bëje për mbresa dhe emocione.

Dhe kur të shoh në sallon me xhamin e kristaluar

Më kujton kohët e largëta në dhjetëra stacione.

Tek ti

është libri kënga e ndonjë ëndërr e parealizuar.

Tek ti

është brenga, trishtimi dhe e nesërmja.

Ç’do të ishte kjo jetë pa ty, o mike e çmuar?

Ti më je si enciklopedi që nuk i mbyllet fleta.

/www.QendraPress.com/