Fryma poetike e së dielës me poetin:-Hatip HULAJ

TË VETMUARIT

—————————-

Ec ngadalë, thua se përton,

po t’i flasësh, më nuk dëgjon,

sytë nga katarakta i mjegullohen,

zëri i është shterrur, e lodhur, e tretur ,

as bastuni s’i bën më derman.

Rri te porta e larg shikon,

sytë ngapak i lotojnë,

ashtu e vetme rri e mendon ,

djalin pret, mos vallë po vjen,

që disa vite s’e ka parë,

zemra e saj ka çelë një varrë.

Plaku që nga mëngjesi herët

qëndron ulur para derës,

ka ndezë llullën e tymos,

shpirt e zemër nga vetmia

i janë nxirë dhe katranos.

Janë lodhur, janë dërmuar,

nuk u ka mbetur më energji,

buzëqeshja u është zhdukur,

veç loti u shihet në sy.

Presin, presin djalin,

ndoshta një ditë do të vijë,

ai është në Perëndim ,

asgjë për të, tash sa vite, s’dinë,

a është gjallë, apo ka vdekur,

i burgosur apo harruar,

rrugëve të qyteteve

diku ka përfunduar.

/QendraPress/