Çaste poetike me poeten;Asja MULGECI

MUZËS

—————————

Folezë e çati ia bana zemren,

muzës teme

E shpirtin dashni…

Nuk u lodha me gjet fjalë

t’mdhaja,

e salltanete t’kota

për me shkrue “t’mdhajat”poezi,

Ndër gërma,fjalë formova,

rimova jo për inerci

Sa për t’bashkue rimat …

Mendova çitër me trokit

n’cdo gëzim e halle t’njerzisë,

Me zbut sadopak dhimbjet,

Me iu njomë shpirtin e rreshkun,

Sic toka etshëm hurpet

kur vërshojnë shirat,

Rrezedielli acarit iu ngula

deri n’asht….

Paçka se “syqorrët”s’më panë kurrë,

Ani,ndasht….

Dashninë e thirra zashëm,

e hodha vargjesh si faren arës,

pa u mundue askujt me ia imponue,

Sytë ua hapa me dit me pa,

Se si kjo e hyjnishme

mbinë e rritet shpirtit,

Siç bima shtrin rrajt n’zemër

t’tokës,

E shkruajta e shkruajta

kurrë s’u ndala,

S’ju bana mburojë së kotës,

smirës as djallêzise,

As për hir t’pasionit tem t’tçmendun”

E as për hatër t’poezisë,

Se dritë e jetë m’u ba udhës…

keq jem kaperthurë,

Sahere ndihem ngusht,

Bahem erë-nxehtë, plasem muzës,

Ajo e dashurueme dalldiset

E rrjedh n’mue,si mjalti buzësh!

/www.QendraPress.com/