Çaste poetike me poetin;Sahit Osmani
Edhe kur mesnata fiket
————————————
Stolia mortore nuk i mbyll plagët
në dhimbjen e tyre kullon drita qiellore
gjak purpur lëshojnë dhe lulet me artificiet
e tyre
në rrugët që çojnë për në banesën e fundit
Të gjithë e duam një qiell të mbërritshëm
e keqja të fundoset një herë e përgjithmonë
e mira mos të varroset të lulëzojë me yjet
e qiellit
edhe kur mesnata fiket në përtej-kohë.
