E enjtja poetike me penën e artë të:Gëzim Ajgeraj
KËNDOI ME MALL
——————————————-
Për ato troje e ato kulla
ku u linda e kam lënë vajin
për rritën time në ato lagje
ku hapat kam rrapëlluar për herë të parë
Për odat e mbushua me burra
ku fjala ka peshën e gurit
ku u burrërova përpara kohe
nën besë e flamur
Për burrat e besës së motit
me tirq e plisa të bardhë
për dasmat që gjëmonin dhe kodrat
dhe këngët që s’dinin të ndalë
Për këngën e fyellin ndër male
jehonën e blegërimave mbi kodrina
për ujërat e ftohtë ndër gurra
për hijet e flladet në Vërrina
Për këngën e plisbardhit në ara
dhe fishkëllimën e kosës në livadhe
për hingëllimën e kuajve në vrapime e gara
dhe për këngët e zogjve e hijeve ndër male
Për motet e njoma e plot ideal
e këngët për atdheun dëlirë që thurnim plot shpresa
netët pa gjumë e me shpirtin zjarr
kah zbukuronim muret që të ndriçohet e nesërmja
Për përqafimin e nënave
kur ktheheshim nga shkollat e sukseset
për gëzimet e tyre plot dashuri
kah ndërtonim udhët e së nesërmes
Për ditët djaloshare
dhe këngët e dashurisë plot shpresa
për fëshfërimat e netëve nën dritare
për gocat me fjongo kah thurnin ëndrrat e jetës
Dhe erdhi një ditë e papritur
gjithçka përmbysi e i fundosi shpresat
na morën udhë e ikëm
plot mall u bëmë ne e udhët e jetës
Nga ajo ditë e sot
kënga jonë u bë vaj e u bë mall
herë – herë u këndojmë vegimeve në lot
e herë u këndojmë kujtimeve me këngë e fjalë